Als vaste gasten (die al een tijd in het buitenland fietsen en avonturen maken) je een dikke knuffel geven en zeggen dat het voelt als thuiskomen…
Komt dat wel even binnen.
Het voelt voor mij zo goed en fijn om de meeste tijd in de Proloog actief te zijn… Daar gaat het “begeleiden” ook nog steeds door. En ook het zorgen en er zijn..
Het is het soort van herberg-gevoel wat ik al jaren voor ogen heb..
En vandaag viel dat allemaal zo mooi samen. Zo trots op “de jongens” die ik ook begeleid maar ook mijn directe collega’s in de Proloog zijn. Man wat zijn ze gegroeid en wat een bergen werk hebben we afgelopen dagen en vandaag wederom verzet met elkaar.
Mijn voeten zijn moe maar mij hoofd zit vol met sprankelende confetti!
En over wespen gesproken die thuis ook de drinkplekken weten te vinden…. die menselijke wespen vlogen vandaag ook af en aan op ons terras…
Wat een week, morgen even in mijn eigen bubbel met de pootjes omhoog
