Dag lieve Fien, ons eerste flessenlam. Ze was net 2 weekjes toen haar moeder van de drieling niet genoeg melk had. Tante Bes zei tegen de boer best dat ik haar groot breng maar dan hou ik haar ook.
En 12 jaar later, vanmiddag is Fien gestorven in de boomgaard. Haar kaarsje ging al langzaam uit. En net voor tante Bes terug kwam vanaf de overkant is ze waarschijnlijk naar de schapenhemel gevlogen. Ze was nog een beetje warm.
Een reus van een schapendame, de schaapscheermeneren noemden haar altijd de pony. Ja een beste zwartbles maar zo ontzettend lief. Ze mistte de 2 kleine witjes, Nikki en Nina. Dat waren echt haar maatjes. Met ons andere flessenlam ook alweer 12, Vita had ze niet zo heel veel. Vita is ook heel anders van karakter, meer een dramram.
Suus de ezel zal haar net als tante Bes en de wielrenner enorm missen. Fien en Suus liepen veel samen.
Je weet het als dieren zo oud worden…..Op een dag is het afscheid nemen een feit. Maar het went echt nooit. Zo’n groot lijf, zo’n lieve kop.
Slaap zacht lieve reus….Speel maar weer fijn met Nikki en Nina
Vele mooie herinneringen laat je voor ons achter, dankjewel!
