Bereklauw
Vanmiddag wilden Emiel en Pieter vissen met de nieuwe werphengel van Pieter. Het was droog eindelijk…dus na de poffertjeslunch naar het eiland van Maurik gereden met de jongens en Bjorn. Emiel en Pieter hadden veel lol en gelukkig niks gevangen,,,, Ik zag de reuze berekleuw staan. Een indrukwekkende verschijning maar ozo giftig. De haartjes van de stengel en het blad kunnen lelijke huidwonden opleveren die lijken op brandwonden. Emiel wilde een dikke stengel knakken en gelukkig zag ik het. Deze plant vergeet hij nooit meer. Je kunt wel onwijs leuke en mooie regenmakers maken van de dikke stengels. Als in september de bloemen zijn uitgebloeid en de stengels mega groot zijn pak je je zelf goed in. Een regenpak is niet overbodig, laarzen eroverheen handschoenen en gezichtsbescherming, denk aan je ogen. Dan de stengels afknippen met een lange snoeischaar. Deze leg je een paar dagen te drogen op een plek waar geen mens en dier bij kan. Na een paar dagen als de stengel nog vrij zacht is duw je er spiraalsgewijs tandenstokers in van buiten naar binnen Denk aan je handschoenen en zet een veiligheidsbril op). Dan de hele winter wegleggen en goed laten drogen, uitharden. Dan vullen met rijst, boven en onderkant dichtmaken bijvoorbeeld met hard wordende klei. Dan in mooie kleuren schilderen en klaar is je regenmaker. Langzaam omdraaien en de rijst loopt langs de tandenstokertjes en dat heeft hetzelfde geluid als tikkende regen. Toch zo gek nog niet die bereklauw!
